Het meisje dat met brieven leefde geplaatst op 9 november 2025
Er was eens een meisje dat nooit zomaar praatte.
Haar woorden kwamen niet in losse zinnen,
maar in hele werelden.
Ze schreef brieven niet om post te hebben,
maar omdat ze iets kwijt moest
dat te echt was voor een scherm,
te fragiel voor de snelheid van vandaag.
Ze stopte haar zinnen vol sterren,
schreef vragen in plaats van meningen,
en liet ruimte tussen haar woorden
ruimte waarin je kon ademen,
of verdwalen, als je dat liever deed.
Sommigen vonden haar verwarrend.
Ze lazen haar brief, ze voelden iets,
maar wisten niet wat te zeggen.
En dus zeiden ze niets.
Dat deed pijn, soms.
Maar het leerde haar ook:
niet iedereen die kijkt, ziet.
Niet iedereen die leest, begrijpt.
Maar ooit,
komt er iemand die haar brief niet alleen leest,
maar antwoordt.
Niet met een kant-en-klare reactie,
maar met een aarzelend begin.
Een zin die blijft.
Een vraag die terug durft te kijken.
Iemand die niet schrikt van de stilte
maar blijft wanneer het stil wordt.
Tot dan… blijft ze schrijven.
Niet om gevonden te worden.
Maar omdat dit haar manier is om echt te zijn
in een wereld die vaak te luid is